مـرزِ شـب تـا بی‌کـرانه می‌کشید زوزه, بـادی وحشـیانه می‌کشـید
از تـمــامِ شــهر آتــش بـی‌امــان در مـیـانِ شــب زبـانـه می‌کشـید
پشت کــوچه, مــادیــانِ بـیــوه‌ای شـیـهه‌هـای عـاجـزانه می‌کشـید
سایه‌‌ای مرموز و وحشت‌زا, سَرَک از در و دیـــوارِ خــانـه می‌کشــید
بــوفِ شــومِ تـیــره, پشـتِ پنجره لاشه‌ی موشی به لانه می‌کشید
قهقهه می‌زد زنِ همسایه, مست جیــغ‌هـای شـادمــانه می‌کشـید
تُـنـد گــرداب عـظـیـمـی, شهر را خـانه خـانه در مـیــانه می‌کشـید
مـادری بـر پشـتِ طفـلِ کوچکش نـقـشِ زَخــمِ تـازیـــانـه می‌کشید
تـا شـود مُـنــجـی مَگر پیدا, کلاغ انــتـــظـاری ابـلـهـــانه می‌کشـید
پـیـرمـــردی روی دیـــواری گـچـی حـــوریــــانِ جــاودانــه می‌کشـید
تــا بــدزدد مـاه را, گـرگـی پـلــیـد نـقـشــه‌هـای مـوزیـانه می‌کشید
غرقه در خونش, سیاوش, استوار واپسـیـن دَم, عاشـقـانه می‌کشید
دردِ کـهـنه صبـر و تـابـم بـرده بود تیر, دست و کتف و شانه می‌کشید
خـیـره بـر سقـفِ اتاقم, دل هنــوز سـوی کابــوسِ شـبـانـه می‌کشـید
. . . . . . . . . .
. . . . . . . .
کـوه بـشـکافــد, شَـود نالان زمین زآنـچـه پـایـیـز از زمـانه مـی‌کـشـیـد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر