۱۳۹۲ فروردین ۵, دوشنبه

ایرانپور ..


تا عشـق نقـی به جان مـا زنده شده
از کاسـه‌ی سَـر خِـَرد پراکنــده شــده
تا هر خرِ نشئه‌ای ولی است و فـقیــه
بـر میـهنِ مـا کـارِ جهـان خنـده شـده
حیثـیـت آدمــــی و پــاکــی و شــرف
نابـود شـده, به خـواری افکنـده شـده
هـر ابـلــه بی‌ســواد شــــاعر گـشــته
هـر نـکبــت بـاحـجـاب خواننـده شـده
آن لات که بــاج می‌گـرفتی همه عمــر
در مـجـلـسِ آخــونــد نـمـایـنــده شده
هـر بـی‌پـدری گشــته وزیـــر و قاضــی
هر حـــوروشِ مــاهـرخی جنـده شـده
هــر مــردِ حـکیـــم و هــر زنِ فــرزانه
بر ســـوئــد و کانــادا پنـاهـنــده شــده
استـــاد ریــاضـیــات مــــا, ایــرانپــــور
چنـدیســت که در آژانــس راننـده شــده
بــا آنــکه نگـفـتــه جـز حقـیـقت پایـیـــز
از چیست زشعر خـویش شرمنده شده؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر