تا ابد بدرود ..

نمـاند.. تـا که نباشـد بـه سـالگـردم و رفت

نگفت: “حال که مردهست، بازگردم” و رفت

به سردی، سنگ‌دلـی گفت: “تا ابد بدرود”

نـدیـد دیـده‌ی خـونبــار و آه سـردم و رفـت

نبـود تـا کـه بگـــردم بــــه دور چشمـانــش

به کوچه‌ها ز پِـیـَش، کرد هرزه‌گردم و رفت

بـرفت تـا کـه نبیـنـد چــه کــرده بـا دل مـن

نخـواسـت تـا بنشینـد بــه پای دردم و رفت

بگفتمـش که: “مـرو، دل‌شکستـه‌ام.. دیگر

غـرور را مشـکـن”،  التمــاس کـردم و رفت

میــان بــاغ بـپـیـچـیـد بــی‌امـان و بـریـخـت

چـو بـاد سـرکـش پـایـیــز بـرگ زردم و رفت

******

بهـــار بــار دگــر مــی‌زنـــد جـوانــه درخـت

چـه بـاک بـی‌سبـبی گر نمود طردم و رفت