الا ای پـــادشــاه آریــایـی
رضــای پـهــلـوی کبـریایی
همه عالم چو گردی در مـقـامـت
همه شاهان به خوانت چون
گدایی
تـبـار تـو ز جـمـشـیـد
و فـریـدون
تـو سـلــطان تـمــام آســیـایــی
چه‌سان وصـف دلـیـری تـو
گویم
پلنگی,شرزه‌شیری,هشت‌پایی
تو در آفاق و انفـس در نگنجی
داداش کوچیکه‌ی آرنولداینـایی
تـواضــع را نـمــودی
بـا کـلامـت
دوصد گاندی به کویت خاک
پایی
به جان هرچه شاه‌اللهی
سوگند
سَـر از پـنـجـاه
میـلیـون مانـدلایی
همه فرهاد و تو چون کله‌قندی
ایــــاز شـاه‌مـحـمـــود
غـــزایی
عزیزی و قشنگی و ملوسـی
عروسی, دلبری, جیگر
طلایی
تو معصومی,ابوالفضل
شهیدی
که از لـب تـشـنـگان کـربـلایی
نه عیسایی,نه موسایی,نه
ممد
تـــو بـرتــر از تـمــام
انـبـیـــایـــی
نبــاشـــد کـفـر گـر گـویم
به فریاد
که ای شه تو خودِ شخصِ
خدایی
بکــردی مـیـهـــن خــود
را تـو آزاد
فـقـط با چـنـــد پیـغــــام
کـــذایی
نــدارم بـا تــو مــن
جنگی, برادر
مکن با کشور خود جنــگ,
دایی
همه خودکامگی ایران تبه
کرد
مـده بـر سـود اســتبـداد
رایـی
بـیـــا در راه آزادی بـکـوشـــیـم
نـدارد چون وطـن جـز ما
دوایـی
....
دوباره غم گرفته این دل
زار
ببـایـد رفـت روزی دورجـایی
ببـایـد رفـت و نـآمد بـاز
دیـگـر
به شهری که نباشد آشنایی
شـب بـارانـی پـایـیـز و
دل, تـنگ
سیه چشمون بلند بالا,
کجایی؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر